Rozdział 10.

Serce nadal biło mi jak oszalałe, oddech miałam nie równy i ciężki. Nikt nie całował mnie jeszcze z takim zaangażowaniem i pasją. Jego wargi były takie miękkie i delikatne. Odruchowo przyłożyłam palce do swoich ust i przejechałam po nich opuszkami. Uśmiechnęłam się sama do siebie pod nosem. Nagle ciepła dłoń zetknęła się z moją, oplatając palce wokół moich.
- Melanie, posłuchaj mnie - szepnął mi do ucha i dopiero teraz ocknęłam się.
- Ten koleś stoi przy aucie, nie mamy szans podejść tam niezauważeni. Musimy się gdzieś indziej schować  - szepnął jeszcze ciszej niż wcześniej.
- Melanie, rozumiesz? - zapytał, ściskając mocniej moją dłoń.
Popatrzyłam się w jego ciemno zielone tęczówki i kiwnęłam głową. Harry pociągnął mnie za rękę, ruszając powoli w stronę domu. Wyjście spod drzewa powodowało bezpośredni kontakt z mężczyzną stojącym koło samochodu. Latarnia idealnie oświetlała dróżkę, na którą mieliśmy za chwilę wejść, co wiązało się z tym, że zostaniemy zauważeni. Jedynym sposobem dostania się do domu niezauważonym, jest przejście tuż pod samą ścianą. Harry już o tym pomyślał wcześniej, kiedy ja trwale nad tym rozmyślałam. Zacieśnił jeszcze bardziej w uścisku nasze dłonie, myślałam że nie będzie to już możliwe, a jednak . Ruszyliśmy.
Oparłam się o murowaną zimną, ścianę i momentalnie wzdłuż mojego kręgosłupa przeszły nieprzyjemnie dreszcze. Chłopak stanął tuż obok mnie. Stykaliśmy się ramionami, Harry kiwnął głową żebym poszła. Szliśmy powoli, starając nie zwracać na siebie uwagi. W pewnym momencie stanęliśmy na przeciwko mężczyzny z czarnym pistoletem. Opierał się o maskę samochodu, dokładnie lustrował co się wokół niego działo. Trzymał broń w prawej ręce i mierzył nią dokładnie w drzwi wejściowe do mojego domu. Moja klatka piersiowa unosiła się szybko i opadała w tym samym tempie, serce biło jak oszalałe. Zdałam sobie z tego sprawę, że wykonany niewłaściwy ruch i będzie po nas. Bałam się, cholernie się bałam.
- Nie bój się, on nas nie widzi - szepnął Harry, tak jakby czytał mi w myślach
Byliśmy już przy drzwiach wejściowych, schyliłam się żeby podnieść torbę, którą zostawiłam tu wcześniej. Chciałam chwycić klamkę, ale chłopak gestem dłoni mnie powstrzymał. Czekaliśmy tak do czasu, aż mężczyzna w czarnej bluzie odwróci wzrok, kiedy to zrobił bardzo szybko dostaliśmy się do środka domu. Uspokoiłam się wtedy, kiedy Harry zamkną bezdźwięcznie na klucz drzwi wejściowe. Oparłam się o ścianę i odetchnęłam z ulgą. Położyłam torbę na komodzie, po czym ruszyłam w stronę kuchni , zostawiając Harry'ego w przedpokoju.
Nie ryzykowałam z zapalaniem światła, pozostawiłam tak jak jest. Otworzyłam szafkę z celu znalezienia dwóch kubków. Nastawiłam wodę w czajniku i ponownie zaczęłam przeszukiwać szafki by znaleźć odpowiednie opakowanie z herbatą. Zalałam kubki wrzącą wodą, po czym wrzuciłam do nich dwie torebeczki. Po odczekaniu chwili wyciągnęłam je, wrzucając do kosza na śmieci. Wrzuciłam plasterki cytryny, objęłam dwa kubki dłońmi i ruszyłam do salonu.
Harry siedział na fotelu obok kominka. Zapalił sobie małą lampkę stojącą tuż obok niego i oglądał zdjęcia, które poprzednio stały na stoliku obok kanapy. Podałam mu kubek z herbatą i usiadłam na sofie, znajdującej się naprzeciwko chłopaka. Upijałam po łyku gorącego napoju jednocześnie wpatrując się w Harry'ego.
Włosy miał roztrzepane na całej głowie, łuk brwiowy był rozcięty a warga lekko opuchnięta. Zastanawiałam się kto mógłby mu to zrobić. I dlaczego nie znany mi facet próbował, um... okaleczyć go.
- Co ci się stało? - zapytałam, przerywając ciszę.
Harry spojrzał na mnie przyglądając się chwilę, po czym odpowiedział.
- Mi? To lepiej ty mi powiedz co tobie się stało. Dlaczego masz podbite oko? - takiego obrotu spraw się nie spodziewałam
- Nic poważnego - odpowiedziałam szybko, tak żeby nie nabrał żadnych podejrzeń
- Mi też nic poważnego się nie stało - odpowiedział oschle i powrócił do oglądania zdjęcia
Już nie pytałam o nic więcej. Dopiłam ostatni łyk i oparłam się wygodnie przymykając oczy. To było zdecydowanie za dużo dla mnie jak na jeden dzień. Nawet nie zorientowałam się, kiedy zapadłam w sen. Jedynie co poczułam przed całkowitym odpłynięciem od rzeczywistości to na szyi jego chłodny oddech, kiedy wyszeptał mi prosto do ucha dwa słowa.
- Dobranoc księżniczko

                                                                       ***
                                              
     Podniosłem z kanapy Mel i ułożyłem ją sobie na ramionach, bezwładnie wtuliła się we mnie. Wszedłem po schodach, po czym skierowałem się do niewielkiego pokoju. Położyłem ją na dużym drewnianym łóżku i przykryłem. Uśmiechnąłem się na jej widok, leżała cała rozrzucona. Pocałowałem ją w policzek i wyszedłem przymykając drzwi. Skierowałem się do przedpokoju, wyjrzałem za okno, sprawdzając czy nikogo nie ma już na dworze. Nie było, więc mogłem spokojnie iść. Jeszcze przed wyjściem zostawiłem małą karteczkę w salonie, którą Melanie powinna jutro dostrzec. Otworzyłem drzwi i ruszyłem do samochodu.
Martwiłem się o nią, nie chcę żeby ten pierdoleniec Mark jej coś zrobił.


_________________________________________________
Liczymy na komentarze x
Nowy rozdział pojawi się jeszcze w tym tygodniu, dokładnej daty wam nie podamy ale postaramy się szybko go dodać.